آیا اوضاع نابسامان معیشتی طلاب مظلوم کرمانی رو به پایان است؟ 

بعد از سالها انتظار به لطف خداوند متعال و همت مسئولین پی گیر مسائل مدرسه کرمانیها و املاک و اموال میلیاردی موقوفه متعلق به آن، امیدی تازه در دلهای طلاب مظلوم کرمان جهت سامان یافتن وضعیت فرهنگی و اقتصادی و معیشتی آنان، شکل گرفته است.

بعد از بازدید تعدادی از طلاب کرمانی از اراضی موقوفه در کرمان و باغات زیر کشت پسته، طلاب بیش از پیش مصصم شدند تا از حق پایمال شده خود تا آخرین نفس دفاع کنند و با ایستادگی، حمایت و پشتیبانی از هیأت مدیره قانونی، خواستار تحولات جدید و تغییرات مفید در مدیریت مدرسه کرمانیها و اموال و املاک آن شدند.

امروز اوضاع نابسامان اقتصادی بعضی از طلاب کرمانی به گونه ای است که قامت آنان زیر بار قرض و بدهکاری در حال خمیده شدن است و خانواده های آنان، ناگزیرند شرایط سخت و طاقت فرسا را تحمل کنند.

مرحوم حجت الاسلام اسماعیل قربانی یکی از قربانیان این ضعف شدید اقتصادی است که به نظر نمی رسد، مسئولین سابق مدرسه کرمانی ها، اصلا نام او را شنیده باشند.

این طلبه جوان و با استعداد، اهل یکی از روستاهای حومه کرمان است و در خانواده ای مؤمن و مذهبی رشد کرد. پس از مدتی، وی به همراه برادر خود، برای تحصیل و کسب معارف الهی، به شهر مقدس قم هجرت کرده و در مدرسه فاطمیه شروع به تحصیل می کند. در سالهای اولیه طلبگی، با تلاش فراوان و شور و نشاط علمی، جزء شاگردان ممتاز مدرسه می شود و مورد تشویق قرار می گیرد.

اما صد حیف که در پیچ و خم زندگی و وضعیت نابسامان اقتصادی که بسیاری از طلاب را گرفتار کرده است، استعداد و شکوفایی وی رو به افول نهاد، تا جایی که دیگر امکان حضور در قم و ادامه تحصیل را برای خود فراهم نمی بیند. «مرحوم اسماعیل قربانی» که خود را قربانی فقر و محرومیت می بیند، مجبور می شود از قم به کرمان آمده تا بتواند با فعالیت و کار روزانه، گذران زندگی کند و به اصطلاح « با سیلی صورت خود را سرخ نگه دارد»؛ اما به تدریج با ضعف شدید جسمانی روبه رو گشته و در نتیجه بعد از آمدن از سفر تبلیغ در ماه صفر، در روستای خود، از دنیا رحلت می کند.

اکنون سؤال ما طلاب کرمانی و سربازان امام زمان «عج» از آقایان انصاری، کشمیری، کمساری، خون چمن، آفرند و اطرافیان آنان، این است که:

1. واقعاً شما را چه شده است!!؟ آیا فقر فرهنگی استان کرمان را نمی بینید؟ آیا خبر معضلات و مشکلات متعدد فرهنگی استان، لرزه بر اندام شما نمی افکند و شما را به تفکر وا نمی دارد؟  آیا وقت آن نرسیده که این اموال و املاک در جهت اصلی خودش، یعنی ارتقاء سطح فرهنگ دینی استان و حل مشکلات طلاب مظلوم کرمان مصرف شود؟ 

  2. به راستی شما حضرات، در زمان مدیریت طولانی خود بر مدرسه کرمانی ها و تسلط بر املاک میلیاردی آن، چه مسئولیتی داشتید؟ و آیا به مسئولیت خود عمل کرده اید؟ آیا تا کنون نام «اسماعیل قربانی» را شنیده اید و از وضعیت وی خبردار شدید!؟ آیا به خانواده وی تسلیت گفتید!؟ اصلا «وضعیت بد معیشتی طلاب» برای شما مفهومی دارد؟ آیا فقر و محرومیت طلاب برای شما مهم است؟ آیا خود را در قبال انصراف یکی از سربازان امام زمان «عج» از طلبگی و رحلت وی در اثر ناراحتی های جسمی مسئول نمی دانید!؟

  3. آیا امکان این نبود که طلّاب کرمانی ساکن قم و کرمان به جای اینکه با مشکلات معیشتی خصوصاً معضل مسکن دست و پنجه نرم کنند و در زیرزمین‌های استیجاری واقع در مناطق محروم شهر ساکن شوند، و پس از گذشت مدّتی، خود و همسر و فرزندانشان به بیماری‌های متعدد مبتلا گردند، در منازلی که از درآمدهای املاک مدرسه تهیه می شود، ساکن شوند و بخشی از دغدغه های ذهنی آنان برطرف شود!؟ آیا دیگران بر طلاب کرمانی اولویت دارند که درآمد حاصل از فروش غیر شرعی و غیر قانونی املاک کرمان، صرف خرید زمین های کشاورزی برای آنان، در شهرک شکوهیه قم می شود؟

  4. اساسا دلیل علاقه بیش از حد امثال آقای کمساری به مسأله مدرسه کرمانی ها چیست؟ آیا از اموال متعلق به آن برای خود کیسه ای دوخته اند؟ آیا همان گونه که گفته می شود، برخی از اقوام وی در فروش زمین های کرمان نقش داشته اند؟ آیا ایشان اجازه می دهند طلاب کرمانی نتایج تحقیقات خود را در این زمینه منتشر کرده و آن را در اختیار همگان قرار دهند؟

  5.آیا طلاب و فضلای کرمانی حقّ ندارند نسبت به فروش املاک موقوفه، که باید صرف حوزه های علمیه و بهبود وضعیت فرهنگی و معیشتی طلاب کرمانی شود، با صدای بلند اعتراض کنند و خائنان را مورد سؤال و بازخواست قرار دهند؟

به امید روزی که آقایان مدعی، به جای تهمت زدن و شایعه پراکنی، به سؤالات فوق پاسخ دهند و صادقانه از طلاب کرمانی عذر خواهی کرده و هزینه های عملکرد خود را بپردازند.